นายพินต้า. 2563. มนุษย์ซึมเศร้ากับเรื่องเล่าสีขาวดำ. กรุงเทพฯ: 13357. 224 หน้า. 250 บาท.

        เช้าวันหนึ่งผมสะดุ้งตื่นขึ้นในความมืดห้องนอนสี่เหลี่ยมคับแคบ ผมแยกไม่ได้ว่านี่จริงหรือฝัน เหงื่อชุ่มโชคอยู่กลางแผ่นหลัง ผมรู้สึกเหมือนกำลังติดอยู่ในห้องขังที่ไม่มีทางออก ดินแดนคุมขังอันเปรียบเสมือนโลกทั้งใบกุญแจเพื่อหนีหายสิ้นสลายไปหมดแล้ว ผมจ้องมองเข้าไปในความลึกซึ้งที่ดำมืดเปล่า มีแรงดึงดูดขนาดมหาศาลกำลังกวักมือเรียกคำรำพึงรำพันสุดท้ายที่ผมพร่ำพรายบอกกับตัวเอง